Sonata super "Hoson Zes..."

De Sonata super "Hoson zes....." is een van de werken die Jan Novak schreef tijdens de laatste fase van zijn leven, die hij na zijn emigratie in Ulm verbleef. Hier kunnen de typische kenmerken van de muzikale taal van de componist goed gedocumenteerd worden - de duidelijke formele opbouw, regelmatig geordende structuren, een zeer inventief motivisch werk, charmante melodieën en een ongewoon harmonisch gevoel, vooral gebaseerd op modaliteit en bitonaliteit.

De "ideale achtergrond" die aanwezig is in verschillende metamorfosen in elk van zijn werken is ook hier zichtbaar - zijn neiging tot oude cultuur (in de instrumentale stukken gebruikte de componist voortdurend de metriek van Latijnse teksten als een essentieel element van de compositie en gaf zijn werken bijna zonder uitzondering Latijnse titels; hij beschouwde Latijn als een levende taal met perspectieven). Het thema hier is de melodie van het Seikilos lied, een van de oudste muzikale monumenten van de oude cultuur, waarin de tekst en de noten tegelijkertijd schriftelijk worden gecodificeerd.

Novák schreef de sonate voor viool en piano oorspronkelijk in 1981 en droeg deze op aan zijn emigrantenvriend, de violist Jirí Trnka, voor wie hij ook andere vioolstukken schreef. Al in de loop van de compositie dacht hij aan een bewerking voor fluit.

Vertaald met www.DeepL.com/Translator