Anton Bruckner – Bladmuziek & partituren

De Oostenrijkse componist Anton Bruckner (1824-1896) is ongetwijfeld één van de grootste symfonische componisten van de 19e eeuw. Zijn werk vormt een ideologische brug tussen de neoromantiek van Franz Liszt en Richard Wagner en de moderne symfonische muziek van Gustav Mahler.

Bekijk op deze pagina bladmuziek voor al zijn werken en lees hier meer over het leven van deze voorname componist.

De jeugd van de componist

Anton Bruckner werd in een voorstad van het in Oostenrijk gelegen Linz geboren, waar zijn vader als leraar werkte. De jonge Anton toonde al vroeg talent voor muziek en had tegen het einde van zijn schooltijd al een behoorlijk niveau op het orgel ontwikkeld. Zijn vader stierf in 1837, waarna hij naar het Augustijnse klooster “Sankt Florian” gestuurd werd. Bruckner raakte aldaar zeer onder de indruk van het pas gerestaureerde orgel en speelde er geregeld op tijdens de mis.

Verbondenheid met St. Florian

In 1841 stuurde Bruckners moeder hem naar een lerarenopleiding in Linz. Bruckner sloot deze opleiding af met uitstekende cijfers. In de jaren daarna kreeg de jonge Bruckner op de plattelandsscholen waar hij werkte te maken met erbarmelijke leefomstandigheden. Gelukkig kon hij in 1845 terugkeren naar St. Florian, waar hij de volgende tien jaar als leraar en organist zou werken. Na 1855 studeerde Bruckner (meestal per post en in een soort van afstandsonderwijs) enkele van de meest vooraanstaande Weense musici, waaronder Simon Sechter en Otto Kitzler. Hij studeerde door totdat hij 40 jaar oud was. Pas op deze leeftijd begon hij met het schrijven van zijn grote symfonische en religieuze werken.

Wenen

In 1868 kreeg Bruckner een positie als muziektheoreticus aan het conservatorium van Wenen en vanaf 1875 doceerde hij aan de universiteit van Wenen. Desondanks kan zijn leven in Wenen niet als gelukkig omschreven worden. Als onvoorwaardelijke aanhanger van Richard Wagner had Bruckner een zeer moeilijke positie in het conservatieve Wenen. Pas op 60-jarige leeftijd, na de wereldpremière van zijn zevende symfonie, maakte hij naam als componist in het openbaar. Veel succesvoller was hij echter als organist en improvisator. Hij gaf veel concerten in Frankrijk en op de gloednieuwe orgels van de Royal Albert Hall en het Crystal Palace in Londen. Anton Bruckner ligt in de crypte van St. Florian direct onder zijn geliefde orgel begraven.

De muziek van Anton Bruckner

Bruckners vroomheid, zijn roeping als organist en zijn ernst droegen allen bij aan de voor hem zo kenmerkende ernstige compositiestijl. Zijn symfonische werken instrumenteerd hij op een uiterst weelderige wijze (soms zelfs overvloedig), waarbij hij zich laat inspireren door zijn grote voorbeelden Liszt en Wagner. In zijn muziek zijn chromatische, maar ook eenvoudige en volkse elementen terug te vinden en ook een zekere passie. Naast zijn negen symfonieën componeerde Bruckner ook verschillende religieuze werken waarvan enkelen tot het vaste repertoire van Europese koren zijn gaan behoren. Voorbeelden van veel uitgevoerde kerkmuziek van zijn hand zijn: “Requiem” van Bruckner, “Te Deum” van Bruckner en de motetten voor koor van Bruckner. De symfonieën van Anton Bruckner hebben nog een bijzonder kenmerk: het zijn de enige symfonieën die geschreven zijn met het doel ook in de kerk te worden uitgevoerd.

De muziek van Anton Bruckner in verschillende categorieën:

• Orkestmuziek van Bruckner – Bladmuziek
• Pianomuziek van Bruckner – Bladmuziek
• Orgelmuziek van Bruckner – Bladmuziek
• Koormuziek van Bruckner – Bladmuziek
• Kerkmuziek van Bruckner – Bladmuziek
• Bladmuziekdownloads van A. Bruckner