Stabat mater

In opdracht van The Marian Consort ter viering van hun 10e verjaardag, en voor het eerst uitgevoerd in 2018, is Jackson's een van de meest opvallende moderne settings van deze oude tekst. Met een rijke score die overeenkomt met die van Scarlatti's zetting van dezelfde tekst, is de kenmerkende diversiteit van textuur van de componist veel in bewijs.

Doorgangen van rijke sonoriteit maken plaats voor intieme solistische secties, de lijnen gekruid door vurige ritmes en af en toe arabesken en glissandi. Het stuk zal een zeer bevredigende uitdaging zijn voor een kundig koor.

Mijn Stabat moeder is in een continue beweging, hoewel elke strofe heeft zijn eigen discrete muzikale identiteit. De bezetting, het materiaal en de relatie tussen muziek en woorden - soms openlijk illustratief, soms breder zinspelend en andere keren puur ritueel - is voor elk vers anders; maar er zijn ook continuïteiten - een structurele boog die vier verzen vindt tegen het einde van het stuk dat als sopraansolo over een wisselende ostinate-begeleiding wordt geplaatst, de terugkeer van dat materiaal in gewijzigde vorm in de voorlaatste strofe, en kleine herhalingen van melodische figuren kijken achterstevoren en voorstevoren door het stuk.

Naast een rouwige duisternis heeft het gedicht ook een extatisch karakter en dat heb ik proberen weer te geven in muziek die afwisselend grimmig, rijk, sierlijk, declamatorisch en lyrisch is, met een verlossende gloed bij de laatste bocht naar het licht. Gabriël Jackson