Ikarus

Ikaros (ook bekend onder zijn Latijnse Icarus, in het Grieks Íkaros) was in de Griekse mythologie de zoon van Daedalus (in het Grieks Daidalos, in het Latijn Daedalus). Beiden werden voor straf door Koning Minos in het labyrint van de Minotauros op Kreta gevangen gehouden. Minos controleert de zeevaart en daarom bedacht Daedalus een manier om door de lucht weg te komen en maakte hij vleugels voor hem en zijn zoon. Hij bevestigde veren met was aan een frame waaraan ze konden hangen om uiteindelijk te kunnen vliegen. Daedalus drukte Ikaros op het hart niet te hoog te vliegen omdat de was anders door de zon zou kunnen smelten. Maar, ze mochten ook niet te laag vliegen, want dan zouden de veren te nat kunnen worden van het spetterend zeewater en daardoor zouden ze in zee kunnen storten. In het begin ging alles goed, maar nadat ze de eilanden Samos en Delos links en het eiland Lebinthos rechts voorbijgevlogen zijn, werd Ikaros overmoedig en steeg zo hoog op in de lucht dat de zon de was van zijn vleugels deed smelten zodat de veren loslieten en hij in zee stortte. De vertwijfelde Daedalus die veilig in Sicilië aankwam, noemde het land Ikaria als herinnering aan zijn zoon. Hij bouwde er een tempel voor Apollo en hing er zijn vleugels als offer voor God. De mythe van Ikaros wordt meestal als volgt verklaard: de val en de dood van de overmoedige is een straf van de goden voor zijn hoogmoed en overdreven zelfvertrouwen. Volgens Ovidius (cf. infra) lieten de goden Ikaros uit wraak sterven, omdat Daedalus zijn Neef en leerling Perdix uit afgunst voor zijn vakmanschap had vermoord.